CIA - władcy umysłów
Przez ponad 20 lat CIA wydawała miliony dolarów, by opracować techniki kontroli umysłu. W ramach projektu MK-ULTRA, w blisko 150 projektów zaangażowano uniwersytety, szpitale, placówki więzienne. Naukowcy, lekarze, ale i zupełni laicy prowadzili eksperymenty psychologiczne i medyczne, czasem niezwykle okrutne, czasem na Bogu ducha winnych ludziach.
Wkrótce po wybuchu wojny koreańskiej, w 1950 roku, komunistycznym oficerom śledczym prowadzącym przesłuchania amerykańskich jeńców udało się osiągnąć kilka spektakularnych sukcesów. Otóż, udało im się "przekonać" pewną liczbę schwytanych, by złożyli oświadczenia potępiające politykę Stanów Zjednoczonych i potwierdzili, że Amerykanie w trakcie działań zbrojnych dopuszczali się zbrodni wojennych, m.in. stosując broń biologiczną. Żołnierze owi wygłaszali swoje oświadczenia pozornie z pełnym przekonaniem.
Ze zrozumiałych względów fakt ten wzbudził wielkie zaniepokojenie dyrektora Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) Allena Dullesa. Szybko nabrał on przekonania, że podobna manipulacja wymaga wyrafinowanej wiedzy psychologicznej i znajomości jakichś tajemniczych technik "prania mózgów". A jeśli komunistyczni wrogowie Stanów Zjednoczonych mieli taką wiedzę, to nie tylko zagrożone jest amerykańskie bezpieczeństwo narodowe, lecz cierpi na tym także duma narodowa... Czyż Ameryka mogła dać się komukolwiek wyprzedzić w umiejętności kontroli ludzkiego umysłu?
Stare metody i nowe wyzwania
W 1953 roku Dulles zwrócił się z prośbą o pomoc do wybitnego psychiatry ze Szkoły Medycznej Cornell University, Harolda Wolffa (sprawował on, nawiasem mówiąc, psychiatryczną opiekę nad synem Dullesa, który doznał na froncie koreańskim ciężkiego uszkodzenia mózgu) o przeprowadzenie dla CIA badań nad stosowanymi przez komunistów metodami przesłuchań. Wolff wraz ze swym kolegą z Cornell Lawrence'em Hinklem uzyskali dostęp do tajnych dokumentów, mogli także prowadzić rozmowy z agentami NKWD, którzy "wybrali wolność". Po wnikliwych studiach naukowcy przedstawili raport, w którym stwierdzili, że ani Rosjanie, ani Chińczycy nie odkryli jakiejś nieznanej "broni psychologicznej" - czy to w postaci środków chemicznych, hipnozy, czy fizycznych technik oddziaływania na ludzki umysł. Rozwiązaniem zagadki ich "sukcesu" w "praniu mózgów" była konwencjonalna brutalność i skuteczna perswazja, wykorzystująca rozmaite ludzkie słabości. A zatem stare metody, które Amerykanie w swej naiwności uważali za zbyt prymitywne, by dzięki nim osiągnąć tak spektakularne cele.
Mogłoby się zatem wydawać, że skoro komuniści nie wymyślili żadnej "psychologicznej bomby atomowej", to sprawę można uznać za zamkniętą. Jednak kwestia naukowych metod kontroli umysłu nie przestawała intrygować szefów CIA. W roku 1953 amerykańskie Office of Scientific Intelligence (Biuro Wywiadu Naukowego) otrzymało od CIA zlecenie na projekt badawczy, któremu nadano nazwę MK-ULTRA.
Ale projekt ten nie był absolutnym początkiem zainteresowania amerykańskich służb specjalnych niekonwencjonalnymi, "naukowymi" metodami kontroli umysłu. Już na początku II wojny światowej psycholog George Estabrooks (szef wydziału psychologii w Colgate University i znany specjalista od hipnozy) zaoferował Departamentowi Wojny swe usługi w przygotowywaniu alianckich szpiegów. Oferta została przyjęta, choć osiągnięcia Estabrooksa w tej dziedzinie trudno obiektywnie ocenić - wiadomo o nich głównie to, co on sam powiedział. W świetle dzisiejszej wiedzy na temat hipnozy, jego teorie i rzekome dokonania trzeba, mówiąc oględnie, traktować ze sceptycyzmem. Twierdził na przykład, że jest w stanie, wbrew woli i bez wiedzy danego osobnika, skłonić go do zdrady ojczyzny. Utrzymywał także, że udało mu się "wyprodukować" idealnego agenta wywiadu o doskonale rozdwojonej (za pomocą hipnozy) osobowości, który w jednym wcieleniu był dobrym żołnierzem i lojalnym Amerykaninem, zaś w drugim komunistycznym fanatykiem, mogącym przekonać nawet agentów NKWD o swym pełnym oddaniu sprawie światowej rewolucji. W 1943 roku Estabrooks wydał książkę Hypnotism, w której opisał możliwe zastosowania hipnozy w celach przestępczych i militarnych. Stała się ona inspiracją wielu niezwykłych opowieści - takich jak sensacyjna powieść Richarda Condona The Manchurian Candidate (1959), na podstawie której nakręcono dwa filmy.
Zniszczone teczki
Wiedza na temat MK-ULTRA jest dziś bardzo niekompletna, ponieważ w 1973 roku ówczesny dyrektor CIA Richard Helms kazał zniszczyć wszystkie "teczki" dotyczące projektu. W 1975 dwie komisje amerykańskiego Senatu podjęły śledztwo mające wykryć, czy i w jakim stopniu realizacja tego projektu naruszyła zasady naukowej etyki i amerykańskiego prawa. Komisje te dotarły do nielicznych zaledwie (choć interesujących) dokumentów, których nie zniszczono, ale większość ich ustaleń opierała się na zeznaniach świadków, nie zawsze wiarygodnych.
Od początku programu MK-ULTRA jego szefem był psychiatra, a zarazem doktor chemii, Sidney Gottlieb. Z CIA związany był jeszcze przed rozpoczęciem programu, od 1951 roku. "Czarny Magik", bo tak nazywali Gottlieba koledzy, służył Agencji jako ekspert od trucizn. To ponoć on był autorem kilku niesamowitych koncepcji zgładzenia lub przynajmniej unieszkodliwienia Fidela Castro. Jedna z nich polegać miała na rozpyleniu w studiu telewizyjnym LSD w sprayu tuż przed wystąpieniem kubańskiego przywódcy. Inna - na zatruciu jego butów talem po to, aby wypadły włosy ze słynnej brody kubańskiego commendante. Jeszcze inny plan polegał na podrzuceniu Castro eksplodującego cygara, czy też zatrutego wiecznego pióra. Z kolei w przypadku generała Abdula Karim Quassima, niecieszącego się sympatią CIA przywódcy Iraku, plan zakładał zatrucie botuliną chusteczki, którą zazwyczaj przecierał sobie twarz. Psychiatryczno-chemiczne kwalifikacje Gottlieba czyniły go wręcz wymarzonym szefem programu MK-ULTRA, w ramach którego w imię bezpieczeństwa narodowego przesłuchiwano ludzi pod wpływem hipnozy, faszerowano najrozmaitszymi substancjami chemicznymi, jak: LSD, meskalina czy pentotal sodu.
W ramach MK-ULTRA prowadzono także badania grafologiczne (w poszukiwaniu możliwości psychiatrycznej diagnozy na podstawie badania ręcznego pisma), a także próbowano za pomocą infradźwięków wymazywać ludzką pamięć. Wśród tematów interesujących kierownictwo MK-ULTRA znajdowała się także parapsychologia, w szczególności możliwość telepatycznego przesyłania informacji na duże odległości.
Na przestrzeni kilkunastu lat CIA, w ramach programu MK-ULTRA, finansowała prowadzone na 44 wyższych uczelniach badania, w których uczestniczyły dziesiątki psychologów, psychiatrów, lekarzy, antropologów i socjologów. Nie zawsze zdawali sobie sprawę ze źródła otrzymanych grantów i ostatecznego celu pracy. Carl Rogers, który korzystał z tych grantów prowadząc badania w dziedzinie psychoterapii, wiedział od Harolda Wolffa, że pochodzą one z budżetu służb wywiadowczych, lecz - jak później twierdził - nie uważał tego w owym czasie za istotne. Na przedstawionej przez North American Freedom Foundation (organizacja stawiająca sobie za cel informowanie opinii publicznej o nadużyciach nauki przez rząd amerykański) liście beneficjentów MK-ULTRA znaleźć można nazwiska tak znanych uczonych, jak antropolog Margaret Mead i jej mąż Gregory Bateson, brytyjski psycholog Hans Eysenck, Marvin Minsky, Talcott Parsons czy Muzafer Sherif. Nie ma jednak podstaw, by przypuszczać, że prowadzone przez nich badania miały bezpośredni związek z kontrolą umysłu. Za to aktywnie zaangażowany w tę dziedzinę był Ewen Cameron, który badania nad zastosowaniem elektrowstrząsów, LSD i innych środków farmakologicznych prowadził głównie w McGill University w Monteralu.
Lista życzeń CIA
Realizując projekt MK-ULTRA, Centralna Agencja Wywiadowcza dla kamuflażu posługiwała się kilkoma pośrednikami w przekazywaniu pieniędzy na badania. Ważną rolę odegrało w tym Human Ecology Society, założone przez wspomnianego już wcześniej, "zaprzyjaźnionego" z Agencją Harolda Wolffa. W sumie, w ciągu mniej więcej 10 lat, CIA sfinansowała około 150 rozmaitych projektów badawczych związanych z kontrolą umysłu i przekazała na ten cel wiele milionów dolarów.
O zakresie zainteresowań CIA świadczyć może jeden z nielicznych zachowanych dokumentów. Pochodzi on z 1955 roku, wymienia "chemiczne i fizyczne cele" przyświecające kierownictwu MK-ULTRA. Warto przytoczyć go w całości. Na "liście życzeń" CIA znajdowały się:
1. substancje powodujące nielogiczne myślenie i impulsywność, mogącą prowadzić do publicznej dyskredytacji poddanej ich działaniu osoby,
2. substancje zwiększające inteligencję i spostrzegawczość,
3. substancje przeciwdziałające skutkom spożycia alkoholu,
4. substancje zwiększające skutki spożycia alkoholu,
5. substancje wywołujące odwracalne symptomy groźnych chorób umożliwiające ich symulację,
6. materiały ułatwiające wprowadzenie danej osoby w trans hipnotyczny,
7. substancje zwiększające wytrzymałość na izolację, tortury i przemoc stosowane w czasie przesłuchań mających prowadzić do tzw. prania mózgu,
8. materiały lub/oraz metody fizyczne powodujące amnezję dotyczącą wydarzeń poprzedzających ich zastosowanie lub odbywających się w jego trakcie,
9. fizyczne metody wytwarzania szoku i dezorientacji, które mogłyby być stosowane przez długi czas bez możliwości wykrycia,
10. substancje powodujące fizyczną ułomność, taką jak paraliż nóg lub silna anemia,
11. substancje powodujące ?czysty" stan euforii, bez następującej po nim depresji,
13. substancje powodujące takie zakłócenie umysłu, że poddana ich działaniu osoba staje się niezdolna do podtrzymania kłamstwa w czasie przesłuchania,
12. substancje zmieniające osobowość w ten sposób, że poddana ich działaniu osoba staje się uzależniona od innej osoby,
14. substancje, które obniżą ambicje i wydajność pracy, nawet podane w niedających się wykryć ilościach,
15. substancje zakłócające działanie wzroku lub słuchu, w miarę możliwości bez trwałych skutków,
16. pigułka powodująca utratę przytomności, którą można niepostrzeżenie dodać do pożywienia, napoju, papierosów lub użyć w sprayu, bezpieczna w użyciu i powodująca maksymalną amnezję,
17. substancja, która podana w jeden z wyżej wymienionych sposobów powodowałaby całkowitą niezdolność osoby do jakiejkolwiek fizycznej aktywności.
Z tej listy, jak się wydaje, żadnego z życzeń nie zrealizowano.
Istnieją przekonujące przesłanki, że w trakcie realizacji projektu MK-ULTRA, zakończonego w późnych latach 60., częstokroć prowadzono ryzykowne badania na osobach niezdających sobie z tego sprawy. W jednym przypadku - zatrudnionego w Oddziale Operacji Specjalnych armii amerykańskiej w Fort Detrick chemika Franka Olsona - mamy do czynienia z samobójstwem spowodowanym podaniem mu LSD. Niektórzy zwolennicy teorii spiskowych twierdzą, że produktem projektu MK-ULTRA była seria tajemniczych zamachów - na prezydenta Johna F. Kennedy'ego, jego brata Roberta oraz Martina Luthera Kinga - których dokonać mieli jakoby zahipnotyzowani zabójcy. Jest to jednak, jak sądzić należy, jedynie jedna z tzw. miejskich legend...
Zresetować umysł
Naukowcem, którego dokonania w ramach projektu MK-ULTRA stały się głośne był psychiatra Ewen Cameron. Cameron rozpoczął swoje nieetyczne badania na pacjentach szpitala psychiatrycznego w Brandon już w 1930 roku. Badani, głównie cierpiący na schizofrenię, w eksperymencie trwającym osiem miesięcy zmuszani byli do leżenia nago przy włączonym czerwonym świetle osiem godzin dziennie. Uczestników innego eksperymentu przetrzymywano w klatce ogrzewanej elektrycznie aż do momentu, kiedy temperatura ich ciał osiągała 39 st. Celsjusza. Powszechną praktyką dr. Camerona było wprowadzanie pacjentów w stan śpiączki na 2 do 5 godzin dziennie przez 50 dni z rzędu.
W artykule Psychic Driving, zamieszczonym w "American Journal of Psychiatry" ze stycznia 1956 roku, Cameron opisuje, na czym polegały opracowane przez niego techniki prania mózgu, a którymi CIA była szczególnie zainteresowana. Eksperyment ów przebiegał dwuetapowo. Najpierw pacjenci wprowadzani byli w stan głębokiego otępienia elektrowstrząsami, lekami nasennymi i odcinaniem od wszelkich bodźców. Tak otępieni pacjenci nie byli w stanie samodzielnie jeść, załatwiać potrzeb fizjologicznych, powiedzieć, jak się nazywają i gdzie się znajdują.
W drugim etapie pacjenci poddawani byli zasadniczej części projektu "psychic drive", zakładającej słuchanie wielogodzinnych nagrań z użyciem specjalnie skonstruowanych hełmów, słuchawek i głośników. Kanadyjski Departament Zdrowia oficjalnie przeznaczył na cele badawcze dr. Camerona w latach 1961-1964 prawie 58 tys. dolarów ("Badanie nad czynnikami, które przyspieszają lub spowalniają zmiany osobowości u osób długotrwale poddanych powtarzającym się sygnałom werbalnym").
Jedną z ofiar programu kontroli umysłu była niejaka Linda MacDonald. Cameron przeprowadzał na niej eksperymenty między majem a wrześniem 1963 roku. Wprowadzał pacjentkę za pomocą leków w stan przedłużającego się snu, izolował od bodźców zewnętrznych i poddawał elektrowstrząsom, których siła przekraczała 76,5 razy dawkę zalecaną przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne.
Ewen Cameron udowodnił, że pamięć ludzka może być zresetowana. Techniki wykorzystane przez niego w trakcie eksperymentu trwale pozbawiły Lindę MacDonald pamięci jakichkolwiek faktów z jej przeszłości od daty urodzin do roku 1963, kiedy eksperyment zakończono. Wywołany u niej stan otępienia sprawił, że nie wiedziała, jak się nazywa, ile ma lat i gdzie mieszka. Nie pamiętała swego męża, nie rozpoznawała swoich dzieci, nie potrafiła czytać, gotować, prowadzić samochodu, korzystać z toalety.
Nieetyczna działalność nie przeszkadzała Cameronowi w piastowaniu ważnych funkcji publicznych. Był on (w różnych okresach życia) Prezydentem Światowego Towarzystwa Psychiatrycznego, Amerykańskiego i Kanadyjskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Prof. Krzysztof Szymborski jest fizykiem, historykiem nauki i jej popularyzatorem. Od 1981 roku mieszka w USA. Pracuje w Skidmore College w Saratoga Springs. Interesuje się psychologią ewolucyjną i relacjami między nauką a religią.
Przez ponad 20 lat CIA wydawała miliony dolarów, by opracować techniki kontroli umysłu. W ramach projektu MK-ULTRA, w blisko 150 projektów zaangażowano uniwersytety, szpitale, placówki więzienne. Naukowcy, lekarze, ale i zupełni laicy prowadzili eksperymenty psychologiczne i medyczne, czasem niezwykle okrutne, czasem na Bogu ducha winnych ludziach.
Wkrótce po wybuchu wojny koreańskiej, w 1950 roku, komunistycznym oficerom śledczym prowadzącym przesłuchania amerykańskich jeńców udało się osiągnąć kilka spektakularnych sukcesów. Otóż, udało im się "przekonać" pewną liczbę schwytanych, by złożyli oświadczenia potępiające politykę Stanów Zjednoczonych i potwierdzili, że Amerykanie w trakcie działań zbrojnych dopuszczali się zbrodni wojennych, m.in. stosując broń biologiczną. Żołnierze owi wygłaszali swoje oświadczenia pozornie z pełnym przekonaniem.
Ze zrozumiałych względów fakt ten wzbudził wielkie zaniepokojenie dyrektora Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) Allena Dullesa. Szybko nabrał on przekonania, że podobna manipulacja wymaga wyrafinowanej wiedzy psychologicznej i znajomości jakichś tajemniczych technik "prania mózgów". A jeśli komunistyczni wrogowie Stanów Zjednoczonych mieli taką wiedzę, to nie tylko zagrożone jest amerykańskie bezpieczeństwo narodowe, lecz cierpi na tym także duma narodowa... Czyż Ameryka mogła dać się komukolwiek wyprzedzić w umiejętności kontroli ludzkiego umysłu?
Stare metody i nowe wyzwania
W 1953 roku Dulles zwrócił się z prośbą o pomoc do wybitnego psychiatry ze Szkoły Medycznej Cornell University, Harolda Wolffa (sprawował on, nawiasem mówiąc, psychiatryczną opiekę nad synem Dullesa, który doznał na froncie koreańskim ciężkiego uszkodzenia mózgu) o przeprowadzenie dla CIA badań nad stosowanymi przez komunistów metodami przesłuchań. Wolff wraz ze swym kolegą z Cornell Lawrence'em Hinklem uzyskali dostęp do tajnych dokumentów, mogli także prowadzić rozmowy z agentami NKWD, którzy "wybrali wolność". Po wnikliwych studiach naukowcy przedstawili raport, w którym stwierdzili, że ani Rosjanie, ani Chińczycy nie odkryli jakiejś nieznanej "broni psychologicznej" - czy to w postaci środków chemicznych, hipnozy, czy fizycznych technik oddziaływania na ludzki umysł. Rozwiązaniem zagadki ich "sukcesu" w "praniu mózgów" była konwencjonalna brutalność i skuteczna perswazja, wykorzystująca rozmaite ludzkie słabości. A zatem stare metody, które Amerykanie w swej naiwności uważali za zbyt prymitywne, by dzięki nim osiągnąć tak spektakularne cele.
Mogłoby się zatem wydawać, że skoro komuniści nie wymyślili żadnej "psychologicznej bomby atomowej", to sprawę można uznać za zamkniętą. Jednak kwestia naukowych metod kontroli umysłu nie przestawała intrygować szefów CIA. W roku 1953 amerykańskie Office of Scientific Intelligence (Biuro Wywiadu Naukowego) otrzymało od CIA zlecenie na projekt badawczy, któremu nadano nazwę MK-ULTRA.
Ale projekt ten nie był absolutnym początkiem zainteresowania amerykańskich służb specjalnych niekonwencjonalnymi, "naukowymi" metodami kontroli umysłu. Już na początku II wojny światowej psycholog George Estabrooks (szef wydziału psychologii w Colgate University i znany specjalista od hipnozy) zaoferował Departamentowi Wojny swe usługi w przygotowywaniu alianckich szpiegów. Oferta została przyjęta, choć osiągnięcia Estabrooksa w tej dziedzinie trudno obiektywnie ocenić - wiadomo o nich głównie to, co on sam powiedział. W świetle dzisiejszej wiedzy na temat hipnozy, jego teorie i rzekome dokonania trzeba, mówiąc oględnie, traktować ze sceptycyzmem. Twierdził na przykład, że jest w stanie, wbrew woli i bez wiedzy danego osobnika, skłonić go do zdrady ojczyzny. Utrzymywał także, że udało mu się "wyprodukować" idealnego agenta wywiadu o doskonale rozdwojonej (za pomocą hipnozy) osobowości, który w jednym wcieleniu był dobrym żołnierzem i lojalnym Amerykaninem, zaś w drugim komunistycznym fanatykiem, mogącym przekonać nawet agentów NKWD o swym pełnym oddaniu sprawie światowej rewolucji. W 1943 roku Estabrooks wydał książkę Hypnotism, w której opisał możliwe zastosowania hipnozy w celach przestępczych i militarnych. Stała się ona inspiracją wielu niezwykłych opowieści - takich jak sensacyjna powieść Richarda Condona The Manchurian Candidate (1959), na podstawie której nakręcono dwa filmy.
Zniszczone teczki
Wiedza na temat MK-ULTRA jest dziś bardzo niekompletna, ponieważ w 1973 roku ówczesny dyrektor CIA Richard Helms kazał zniszczyć wszystkie "teczki" dotyczące projektu. W 1975 dwie komisje amerykańskiego Senatu podjęły śledztwo mające wykryć, czy i w jakim stopniu realizacja tego projektu naruszyła zasady naukowej etyki i amerykańskiego prawa. Komisje te dotarły do nielicznych zaledwie (choć interesujących) dokumentów, których nie zniszczono, ale większość ich ustaleń opierała się na zeznaniach świadków, nie zawsze wiarygodnych.
Od początku programu MK-ULTRA jego szefem był psychiatra, a zarazem doktor chemii, Sidney Gottlieb. Z CIA związany był jeszcze przed rozpoczęciem programu, od 1951 roku. "Czarny Magik", bo tak nazywali Gottlieba koledzy, służył Agencji jako ekspert od trucizn. To ponoć on był autorem kilku niesamowitych koncepcji zgładzenia lub przynajmniej unieszkodliwienia Fidela Castro. Jedna z nich polegać miała na rozpyleniu w studiu telewizyjnym LSD w sprayu tuż przed wystąpieniem kubańskiego przywódcy. Inna - na zatruciu jego butów talem po to, aby wypadły włosy ze słynnej brody kubańskiego commendante. Jeszcze inny plan polegał na podrzuceniu Castro eksplodującego cygara, czy też zatrutego wiecznego pióra. Z kolei w przypadku generała Abdula Karim Quassima, niecieszącego się sympatią CIA przywódcy Iraku, plan zakładał zatrucie botuliną chusteczki, którą zazwyczaj przecierał sobie twarz. Psychiatryczno-chemiczne kwalifikacje Gottlieba czyniły go wręcz wymarzonym szefem programu MK-ULTRA, w ramach którego w imię bezpieczeństwa narodowego przesłuchiwano ludzi pod wpływem hipnozy, faszerowano najrozmaitszymi substancjami chemicznymi, jak: LSD, meskalina czy pentotal sodu.
W ramach MK-ULTRA prowadzono także badania grafologiczne (w poszukiwaniu możliwości psychiatrycznej diagnozy na podstawie badania ręcznego pisma), a także próbowano za pomocą infradźwięków wymazywać ludzką pamięć. Wśród tematów interesujących kierownictwo MK-ULTRA znajdowała się także parapsychologia, w szczególności możliwość telepatycznego przesyłania informacji na duże odległości.
Na przestrzeni kilkunastu lat CIA, w ramach programu MK-ULTRA, finansowała prowadzone na 44 wyższych uczelniach badania, w których uczestniczyły dziesiątki psychologów, psychiatrów, lekarzy, antropologów i socjologów. Nie zawsze zdawali sobie sprawę ze źródła otrzymanych grantów i ostatecznego celu pracy. Carl Rogers, który korzystał z tych grantów prowadząc badania w dziedzinie psychoterapii, wiedział od Harolda Wolffa, że pochodzą one z budżetu służb wywiadowczych, lecz - jak później twierdził - nie uważał tego w owym czasie za istotne. Na przedstawionej przez North American Freedom Foundation (organizacja stawiająca sobie za cel informowanie opinii publicznej o nadużyciach nauki przez rząd amerykański) liście beneficjentów MK-ULTRA znaleźć można nazwiska tak znanych uczonych, jak antropolog Margaret Mead i jej mąż Gregory Bateson, brytyjski psycholog Hans Eysenck, Marvin Minsky, Talcott Parsons czy Muzafer Sherif. Nie ma jednak podstaw, by przypuszczać, że prowadzone przez nich badania miały bezpośredni związek z kontrolą umysłu. Za to aktywnie zaangażowany w tę dziedzinę był Ewen Cameron, który badania nad zastosowaniem elektrowstrząsów, LSD i innych środków farmakologicznych prowadził głównie w McGill University w Monteralu.
Lista życzeń CIA
Realizując projekt MK-ULTRA, Centralna Agencja Wywiadowcza dla kamuflażu posługiwała się kilkoma pośrednikami w przekazywaniu pieniędzy na badania. Ważną rolę odegrało w tym Human Ecology Society, założone przez wspomnianego już wcześniej, "zaprzyjaźnionego" z Agencją Harolda Wolffa. W sumie, w ciągu mniej więcej 10 lat, CIA sfinansowała około 150 rozmaitych projektów badawczych związanych z kontrolą umysłu i przekazała na ten cel wiele milionów dolarów.
O zakresie zainteresowań CIA świadczyć może jeden z nielicznych zachowanych dokumentów. Pochodzi on z 1955 roku, wymienia "chemiczne i fizyczne cele" przyświecające kierownictwu MK-ULTRA. Warto przytoczyć go w całości. Na "liście życzeń" CIA znajdowały się:
1. substancje powodujące nielogiczne myślenie i impulsywność, mogącą prowadzić do publicznej dyskredytacji poddanej ich działaniu osoby,
2. substancje zwiększające inteligencję i spostrzegawczość,
3. substancje przeciwdziałające skutkom spożycia alkoholu,
4. substancje zwiększające skutki spożycia alkoholu,
5. substancje wywołujące odwracalne symptomy groźnych chorób umożliwiające ich symulację,
6. materiały ułatwiające wprowadzenie danej osoby w trans hipnotyczny,
7. substancje zwiększające wytrzymałość na izolację, tortury i przemoc stosowane w czasie przesłuchań mających prowadzić do tzw. prania mózgu,
8. materiały lub/oraz metody fizyczne powodujące amnezję dotyczącą wydarzeń poprzedzających ich zastosowanie lub odbywających się w jego trakcie,
9. fizyczne metody wytwarzania szoku i dezorientacji, które mogłyby być stosowane przez długi czas bez możliwości wykrycia,
10. substancje powodujące fizyczną ułomność, taką jak paraliż nóg lub silna anemia,
11. substancje powodujące ?czysty" stan euforii, bez następującej po nim depresji,
13. substancje powodujące takie zakłócenie umysłu, że poddana ich działaniu osoba staje się niezdolna do podtrzymania kłamstwa w czasie przesłuchania,
12. substancje zmieniające osobowość w ten sposób, że poddana ich działaniu osoba staje się uzależniona od innej osoby,
14. substancje, które obniżą ambicje i wydajność pracy, nawet podane w niedających się wykryć ilościach,
15. substancje zakłócające działanie wzroku lub słuchu, w miarę możliwości bez trwałych skutków,
16. pigułka powodująca utratę przytomności, którą można niepostrzeżenie dodać do pożywienia, napoju, papierosów lub użyć w sprayu, bezpieczna w użyciu i powodująca maksymalną amnezję,
17. substancja, która podana w jeden z wyżej wymienionych sposobów powodowałaby całkowitą niezdolność osoby do jakiejkolwiek fizycznej aktywności.
Z tej listy, jak się wydaje, żadnego z życzeń nie zrealizowano.
Istnieją przekonujące przesłanki, że w trakcie realizacji projektu MK-ULTRA, zakończonego w późnych latach 60., częstokroć prowadzono ryzykowne badania na osobach niezdających sobie z tego sprawy. W jednym przypadku - zatrudnionego w Oddziale Operacji Specjalnych armii amerykańskiej w Fort Detrick chemika Franka Olsona - mamy do czynienia z samobójstwem spowodowanym podaniem mu LSD. Niektórzy zwolennicy teorii spiskowych twierdzą, że produktem projektu MK-ULTRA była seria tajemniczych zamachów - na prezydenta Johna F. Kennedy'ego, jego brata Roberta oraz Martina Luthera Kinga - których dokonać mieli jakoby zahipnotyzowani zabójcy. Jest to jednak, jak sądzić należy, jedynie jedna z tzw. miejskich legend...
Zresetować umysł
Naukowcem, którego dokonania w ramach projektu MK-ULTRA stały się głośne był psychiatra Ewen Cameron. Cameron rozpoczął swoje nieetyczne badania na pacjentach szpitala psychiatrycznego w Brandon już w 1930 roku. Badani, głównie cierpiący na schizofrenię, w eksperymencie trwającym osiem miesięcy zmuszani byli do leżenia nago przy włączonym czerwonym świetle osiem godzin dziennie. Uczestników innego eksperymentu przetrzymywano w klatce ogrzewanej elektrycznie aż do momentu, kiedy temperatura ich ciał osiągała 39 st. Celsjusza. Powszechną praktyką dr. Camerona było wprowadzanie pacjentów w stan śpiączki na 2 do 5 godzin dziennie przez 50 dni z rzędu.
W artykule Psychic Driving, zamieszczonym w "American Journal of Psychiatry" ze stycznia 1956 roku, Cameron opisuje, na czym polegały opracowane przez niego techniki prania mózgu, a którymi CIA była szczególnie zainteresowana. Eksperyment ów przebiegał dwuetapowo. Najpierw pacjenci wprowadzani byli w stan głębokiego otępienia elektrowstrząsami, lekami nasennymi i odcinaniem od wszelkich bodźców. Tak otępieni pacjenci nie byli w stanie samodzielnie jeść, załatwiać potrzeb fizjologicznych, powiedzieć, jak się nazywają i gdzie się znajdują.
W drugim etapie pacjenci poddawani byli zasadniczej części projektu "psychic drive", zakładającej słuchanie wielogodzinnych nagrań z użyciem specjalnie skonstruowanych hełmów, słuchawek i głośników. Kanadyjski Departament Zdrowia oficjalnie przeznaczył na cele badawcze dr. Camerona w latach 1961-1964 prawie 58 tys. dolarów ("Badanie nad czynnikami, które przyspieszają lub spowalniają zmiany osobowości u osób długotrwale poddanych powtarzającym się sygnałom werbalnym").
Jedną z ofiar programu kontroli umysłu była niejaka Linda MacDonald. Cameron przeprowadzał na niej eksperymenty między majem a wrześniem 1963 roku. Wprowadzał pacjentkę za pomocą leków w stan przedłużającego się snu, izolował od bodźców zewnętrznych i poddawał elektrowstrząsom, których siła przekraczała 76,5 razy dawkę zalecaną przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne.
Ewen Cameron udowodnił, że pamięć ludzka może być zresetowana. Techniki wykorzystane przez niego w trakcie eksperymentu trwale pozbawiły Lindę MacDonald pamięci jakichkolwiek faktów z jej przeszłości od daty urodzin do roku 1963, kiedy eksperyment zakończono. Wywołany u niej stan otępienia sprawił, że nie wiedziała, jak się nazywa, ile ma lat i gdzie mieszka. Nie pamiętała swego męża, nie rozpoznawała swoich dzieci, nie potrafiła czytać, gotować, prowadzić samochodu, korzystać z toalety.
Nieetyczna działalność nie przeszkadzała Cameronowi w piastowaniu ważnych funkcji publicznych. Był on (w różnych okresach życia) Prezydentem Światowego Towarzystwa Psychiatrycznego, Amerykańskiego i Kanadyjskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Prof. Krzysztof Szymborski jest fizykiem, historykiem nauki i jej popularyzatorem. Od 1981 roku mieszka w USA. Pracuje w Skidmore College w Saratoga Springs. Interesuje się psychologią ewolucyjną i relacjami między nauką a religią.
http://supermozg.gazeta.pl/supermozg/1,91626,7119824,CIA___wladcy_umyslow.html
Cytuj:
Umysl Pod Kontrola, MK-Ultra
Czy CIA naprawde zakonczyla prace nad projektem MK-ULTRA,czy tez przeksztalcilago w zaawansowane badania nad rodzajami broni wykorzystujacymi na przyklad mikrofale, i miniaturowymi implantami wszczepianymi do mozgu.
W dniu 28 Listopada 1953 roku, pod wplywem halucynacji i glebokiej depresji, Dr. Frank Olson wyskoczyl przez okno z dziesiatego pietra hotelu w Nowym Jorku.
Olson byl wieloletnim pracownikiem tajnej instytucji wojskowej - Zespolu Chemicznego Wydzialu Operacji Specjalnych. Jego problemy zaczely sie kilka dni przed smiercia.
21 Listopada odbylo sie spotkanie, ktoremu przewodzil Sidney Gottlieb, szef osrodka badawczego broni psychochemicznej CIA. Gottlieb postanowil w tajemnicy przed zebranymi wyprobowac dzialanie LSD. W butelce francuskiego likieru rozpuscil znaczna ilosc LSD, a nastepnie rozlal trunek do kieliszkow trzech zebranych mezczyzni spokojnie czekal na efekty. Olson, osoba o zywym charakterze, znany byl z zamilowania do dowcipow. Wkrotce jednak zaczol przekraczac w swoich zartach granice dobrego smaku. Jeden z uczestnikow zebrania powiedzial potem, ze Olson zaczol zachowywac sie , jakby cierpial na psychoze. Pozostali meszczyzni rowniez skarzyli sie, ze przez kilka dni po spotkaniu cierpieli na silne zaburzenia emocjonalne. Dreczyly ich koszmary, miewali halucynacje. Najgorzej jednak czul sie Olson. Tego wieczoru, kiedy popelnil samobujstwo powiedzial koledze ze ma silne halucynacje: przejezdzajace samochody w jego wyobrazni zamienaialy sie w straszliwe potwory. W koncu zlamal sie i w srodku nocy wyskoczyl przez okno. Gottlieb do spolki z swoim szefem, owczesnym dyrektorem CIA Allanem Dullesem, zatuszowali cala sprawe, a okolicznosci smierci Olsona przez 20 lat nalezaly do najskrzetniej ukrywanych tajemnic Agencji.
Pranie Mózgu
Stawka w tej grze byl supertajny projekt CIA: MK-ULTRA. Powstal on w wyniku rozwoju innego programu - Bluebird, ktory oficialnie zostal powolany do zycia w odpowiedzi na doniesienia o stosowaniu przez Rosjan metody ''prania mozgu''. W rzeczywistosci jednak CIA miala inne zamierzenia. Jednym z pierwszych zadan bylo ''znalezienie metod kontrolowania umyslow ludzkich''. Najwiekszy nacisk kladziono na experymenty nad ''narkohipnoza'', badajace dzialanie substancji zaburzajacych prace mozgu i mozliwosci "programowania" ludzkich mysli za pomoca sugestii w stanie hipnozy. Projekt Bluebird ciagle ewolulowal, wkrotce tez zostal przemianowany na Projekt Artichocke (Karczoch). "Karczoch" rozwijal sie niezwykle dynamicznie - zaangazowane w niego byly sluzby specjalne armii, marynarki, lotnictwa, a nawet FBI. Cel i zakres calego przedsiewziecia zostalwyznaczony w raporcie ze Stycznia 1952 roku, w ktorym padlo zlowieszcze pytanie: ''Czy mozliwe jest sterowanie dzialaniami jednostki do tego stopnia, ze nie zawaha sie ona popelnic czynow sprzecznych z jej wola, a nawet fundamentalnymi prawami natury, takim jak instynkt samozachowawczy?''. Zaczynal sie wyscig ku stworzeniu w pelni sterowalnego zabojcy. Utworzona zostala specjalna grupa operacyjna CIA, ktora mogla, w razie potrzeby, niemal natychmiast znalezc sie w dowolnym punkcie swiata. Grupa ta testowala nowe techniki wyciagania informacji, polegajace na tym, ze przesluchiwana osoba nie pamietala, ze w ogole zostala poddana badaniu. Szeroko stosowano caly szereg substancji narkotycznych, od marihuany poprzez heroine i LSD az po tzw. ''zastrzyki prawdomownosci''. Mimo poczatkowych niepowodzen, CIA lozyla coraz wiecej pieniedzy na tajne badania. 13 Kwietnia 1953 r. powstal nowy program, ktory otrzymal kryptonim *MK - ULTRA* Byl on zakrojony na znacznie wieksza skale niz wszystkie dotychczasowe projekty badawcze CIA w tej dziedzinie. O jego konkretnych dzialaniach wiedziala jedynie waska grupa ludzi ze scislego kierownictwa CIA. Oficjalne dokumenty Agencji okreslaly go mianem ''projektu matki'' w jego ramach funkcionowalo 149 mniejszych, bardziej specjalistycznych podprojektow. Wiele z nich dotyczylo potencjalnego zastosowania nielegalnych narkotykow na polu walki. Inne zajmowaly sie tzw. psychoelektronika. Jeden zas podejmowal proby, zdalnego sterowania ludzkim organizmem". Wszystko to zmierzalo ku temu, by z ludzi podatnych uprzednio praniu mozgu uczynic nieswiadomych swojej roli szpiegow, zabojcow czy sabotazystow.
MK-Ultra - Nielegalne Eksperymenty
CIA powstala w 1947 roku. Zgodnie z prawem nie wolno jej bylo operowac na terenie Stanow Zjednoczonych. Jednak od samego powstania projektu MK-ULTRA, zakaz ten byl systematycznie lamany. Uczestniczacy w badaniach pracownicy CIA poddawali testom nieswiadomych niczego obywateli USA. Prawdopodobnie nigdy juz sie nie dowiemy, jaka byla skala prowadzonych badan. W 1973 roku bowiem Richard Helms, jeden z tworcow programu i wice dyrektor CIA , tuz przed odwolaniem ze stanowiska nakazal zniszczyc wszystkie akta i dokumenty dotyczace projektu MK-ULTRA. Nie udalo sie jednak zlikwidowac wszystkiego. W poznych latach 70. swiatlo dzienne ujrzalo kilka przeoczonych wowczas dokumentow. Uswiadomily one opinii publicznej cynizm najwiekszej agencji wywiadowczej na swiecie. Szczegolnie odrazajacy byl projekt badawczy DR. Harrisa Isabela, kierownika Osrodka Badawczego Toksykomanii przy Public Service Hospital w Lexington, Kentucky. Szpital ten specjalizowal sie w leczeniu ludzi uzaleznionych od narkotykow. Poproszony przez CIA o opracowanie nowych, syntetycznych narkotykow, Isabel zaczol eksperymentowac na pensjonariuszach zamknietego oddzialu. Chcac sie przypodobac swoim zleceniodawca z CIA, faszerowal swoje ''kroliki doswiadczalne'' ogromnymidawkami LSD, meskaliny, marihuany, skopolaminy i innych substancji halucynogennych. W zamian za udzial w eksperymencie, pensionariusze dostawalizastrzyki wysoko gatunkowej morfiny, dawki zalezaly od stopnia zaangazowania. Najgorliwsi dostawali morfine nawet trzy razy dziennie. Zeznajac przed komisja senacka w 1975 roku, Isabel stwierdzil, ze nie widzial nic zdroznego w podawaniu ''twardych'' narkotykow ludziom, ktorych, z racji swojego zawodu mial leczyc. Kiedy tzw. Komisja Rockefellera ujawnila wyniki sledztwa, wzburzenie opinii publicznej bylo tak wielkie, ze CIA wkrotce oglosila zaprzestanie wszelkich tego typu badan. Jednak w 1977r. Victor Marchetti, byly pracownik CIA, poinformowal dziennikarzy, ze prace wcale nie zostaly przerwane.
Implanty w Mozgu
Wedlug Marchettiego twierdzenia CIA, jakoby zaniechano badan nad metodami kontroli umyslow, byly jedynie mydleniem oczu opinii publicznej. Chcac uniknac skandalu, Agencja zaczela publicznie bagatelizowac osiagniecia programu MK-ULTRA, twierdzac, ze nie przyniosl on spodziewanych rezultatow. Rowniez te twierdzenia zostaly poddane watpliwosci przez kolejnego wieloletniego wspolpracownika CIA - Milesa Copelanda. W rozmowie z jednym z dziennikarzy stwierdzil, ze ,,komisja senacka, ktora zajmowala sie ta sprawa, dotarla jednynie do wierzcholka gory lodowej". Inny informator zwiazany ze strukturami wywiadu ujawnil ze po roku 1963 znacznie wzroslo zainteresowanie CIA tak zwana psychoelektronika. Narkohipnoza nie przyniosla oczekiwanych rezultatow. Dr Jose Delgado, neurofiziolog z Yale University School, interesowal sie mozliwosciami elektronicznej stymulacji mozgu. Wszczepiajac do mozgow pacjetow niewielkie czujniki, odkryl on, ze daja mu one ogromna wladze nad badanymi. Za pomoca sterowanego falmi radiowymistymulatora (Stimoceiver) byl on w stanie wywolac u ludzi wiele rodzajow emocji, m. in. wscieklosc, pozadanie i zmeczenie. W 1966 r. Delgado oglosil, ze rezultaty jego badan sklonily go do uznania dosc smialej tezy, iz ''ruchy, emocje i reakcje czlowieka moga byc sterowane elektronicznie''. Dodal, ze wobec tego czlowiek, jak robot, moze byc sterowany przez nacisniecie odpowiedniego guzika. Na zlecenie Biura Badan Morskich, Delgado zajiol sie nastepnie problemem mozliwosci poddania spoleczenstwa procesowi tzw. ''psychocywilizowania''. Poczyniono wielki postep w badaniu wplywu mikrofal na mozg czlowieka. Badajac to zjawisko, doktor Ross Adey z Uniwersytetu Kalifornijskiego dokonal wstrzasajacego odkrycia. Okazalo sie, ze poddajac ochotnikow dzialaniu mikrofal mogl on wplywac na ich fale mozgowe. Inny naukowiec, Allen Frey, posunol sie o krok dalej. Za pomoca fal elektromagnetycznych udalo mu sie bowiem wywolac sen u badanych ludzi, zauwazyl tez, ze mozliwe jest wytwarzanie efektow dzwiekowych - hukow, brzeczenia, syczenia - bezposrednio w glowach ochotnikow. Opierajac sie na badaniach Freya, dr Joseph Sharp stwierdzil, ze za pomoca odpowiednio modulowanych mikrofal mozna przekazac cale slowa wprost do mozgu odbiorcy. Siedzac w polu elektromagnetycznym, Sharp bez trudurozpoznawal slowa transmitowane przez jego wspolpracownika. Odkrycie to mogloby byc wykorzystane przez medycyne, byc moze stanowiloby przelom w leczeniu gluchoty, niestety pod wplywem naciskow ze strony wojska i wywiadu natychmiast utajniono wszystkie dane dotyczace oddzialywania fal elektromagnetycznych na mozg czlowieka.
Fakty, Opinie - Zdalnie Sterowanie
W 1974 r. J.F. Scapitz, naukowiec wspolpracujacy z Departamentem Obrony, wpadl na ''genialny'' pomysl. Uznal, ze trzeba sprobowac powiazac wczesniejsze badania nad hipnoza z projektu MK-ULTRA z osiagnieciami Freya i Sharpa. Scapitz ujol to tak: ''Mozliwe jest przekazywanie slow hipnotyzera wprost do podswiadomosci za pomoca zmodulowanych fal elektromagnetycznych. Przekazywanie takich informacji nie wymaga zadnych technicznych urzadzen odbiorczych ani kodujacych.'' Po raz pierwszy Agenci wywiadu USA zyskali mozliwosc zdalnego ingerowania w umysly ludzi. Zdaniem Scapitza kontak z podswiadomoscia innego czlowieka mogl sie odbywac, o zgrozo, rowniez bez jego wiedzy. Istnieja dowody, ze pod przykrywka programu tzw. Broni Niezabijajacych
( Non Lethal Defence - NLD ) kontynuuje sie badania nad zdalnym sterowaniem umyslem i zachowaniem czlowieka. W 1995 r. pojawila sie propozycja, by dla NLD znalesc zastosowania w walce z przstepczoscia. Ten wspolny program, znany pod nazwa Operacji Pozawojennych, stwarzalby mozliwosci ingerowania wojska w cywilne sfery zycia spolecznego. Jest to niezgodne z konstytucja Stanow Zjednoczonych, dlatego spotkal sie on z oporem niektorych srodowisk. Zwolennicy programu argumentuja natomiast, ze taka bron pozwalalaby skuteczniej wylczyc z gangami narkotykowymi, terorystami i zwyklymi przestepcami. Wielu obywateli USA nieuwaza tego jednak za wystarczajace uzasadnienie. Obawiaja sie, ze upowszechnienie tych technologi moze zagrozic demokracji w ich kraju. Zwazywszy na naduzycia, jakich w przeszlosci dopuscily sie wladze amerykanskie, ich obawy wydaja sie zrozumiale.
Opinie - Grupy Nacisku
Zalozona w Szwecji Miedzynarodowa Siec Przeciwko ''Kontroli Umyslow'' stara sie przekonac ludzi, ze coraz wiecej organizacji wywiadowczych uzywa niezgodnych z podstawowymi prawami czlowieka technik do zdobywania informacji. Wedlug nich, wypadki ingerencji w umysly ludzi mialy miejsce w USA, Niemczech, Szwecji, Danii i Wielkiej Brytanii. Zdaniem czlonkow Grupy, ofiarom wszczepia sie roznego rodzaju przekazniki, elektrody i miniaturowe radioodbiorniki. Dzieki tym urzadzenim mozliwe jest przekazywanie informacji wprost do mozgu, jak rowniez rejestrowanie i analiza jego aktywnosci.
Fakty - Miniaturowe Implanty
Coraz wiecej ludzi utrzymuje, ze nosi w mozgu wszczepione urzadzenia, ktore ingeruja w ich procesy myslowe. W Internecie znalezc mozna caly szereg rentgenowskich zdjec mozgow z widocznymi implantami. Na podstawie cyfrowego obrazu nie sposob jednak stwierdzic, czy zdjecia te sa autentyczne. Niektorzy ludzie np. Robert Naeslund nie maja zadnych watpliwosci, ze stali sie ofiarami jakiegos eksperymentu. ''Przekazniki te, przez swe nieustanne oddzialywanie, zmienily moje zycie w koszmar'' twierdzi Naeslund. Nie ulega watpliwosci, ze mozliwe jest wyprodukowanie miniaturowych implantow. Jane Affleck, dzialajaca w organizacji Wolnosci Informacji (FREEDOM of INFORMATION), zdobyla i ujawnila pochodzacy z 1970 r. dokument NASA, w ktorym znajduje sie zdjecie implantu wielkosci malej monety. Obecnie, dzieki rozwojowi mikroelektroniki, technicznie mozliwe jest wyprodukowanie implantu o grubosci ludzkiego wlosa.
Bio-telemetria zajmuje sie m.in. transmisja danych za pomoca chirurgicznie wszczepionych przekaznikow " - P.M. Persson, Szwedzki Instut Badan.
W 1993 roku, w powaznym amerykanskim czasopismie US DEFENCE NEWS ukazal sie artykul, w ktorym ujawniono, ze naukowcy z bylego ZSRR wspolpracowali z CIA w badaniach nad mozliwosciami kontroli umyslow.
''Pamietajmy, ze to wlasnie wojskowym i CIA zawdzieczamy LSD. Wynalezli LSD, by sterowac ludzmi, a niechcacy podarowali nam wolnosc.''
- John Lennon
Czy CIA naprawde zakonczyla prace nad projektem MK-ULTRA,czy tez przeksztalcilago w zaawansowane badania nad rodzajami broni wykorzystujacymi na przyklad mikrofale, i miniaturowymi implantami wszczepianymi do mozgu.
W dniu 28 Listopada 1953 roku, pod wplywem halucynacji i glebokiej depresji, Dr. Frank Olson wyskoczyl przez okno z dziesiatego pietra hotelu w Nowym Jorku.
Olson byl wieloletnim pracownikiem tajnej instytucji wojskowej - Zespolu Chemicznego Wydzialu Operacji Specjalnych. Jego problemy zaczely sie kilka dni przed smiercia.
21 Listopada odbylo sie spotkanie, ktoremu przewodzil Sidney Gottlieb, szef osrodka badawczego broni psychochemicznej CIA. Gottlieb postanowil w tajemnicy przed zebranymi wyprobowac dzialanie LSD. W butelce francuskiego likieru rozpuscil znaczna ilosc LSD, a nastepnie rozlal trunek do kieliszkow trzech zebranych mezczyzni spokojnie czekal na efekty. Olson, osoba o zywym charakterze, znany byl z zamilowania do dowcipow. Wkrotce jednak zaczol przekraczac w swoich zartach granice dobrego smaku. Jeden z uczestnikow zebrania powiedzial potem, ze Olson zaczol zachowywac sie , jakby cierpial na psychoze. Pozostali meszczyzni rowniez skarzyli sie, ze przez kilka dni po spotkaniu cierpieli na silne zaburzenia emocjonalne. Dreczyly ich koszmary, miewali halucynacje. Najgorzej jednak czul sie Olson. Tego wieczoru, kiedy popelnil samobujstwo powiedzial koledze ze ma silne halucynacje: przejezdzajace samochody w jego wyobrazni zamienaialy sie w straszliwe potwory. W koncu zlamal sie i w srodku nocy wyskoczyl przez okno. Gottlieb do spolki z swoim szefem, owczesnym dyrektorem CIA Allanem Dullesem, zatuszowali cala sprawe, a okolicznosci smierci Olsona przez 20 lat nalezaly do najskrzetniej ukrywanych tajemnic Agencji.
Pranie Mózgu
Stawka w tej grze byl supertajny projekt CIA: MK-ULTRA. Powstal on w wyniku rozwoju innego programu - Bluebird, ktory oficialnie zostal powolany do zycia w odpowiedzi na doniesienia o stosowaniu przez Rosjan metody ''prania mozgu''. W rzeczywistosci jednak CIA miala inne zamierzenia. Jednym z pierwszych zadan bylo ''znalezienie metod kontrolowania umyslow ludzkich''. Najwiekszy nacisk kladziono na experymenty nad ''narkohipnoza'', badajace dzialanie substancji zaburzajacych prace mozgu i mozliwosci "programowania" ludzkich mysli za pomoca sugestii w stanie hipnozy. Projekt Bluebird ciagle ewolulowal, wkrotce tez zostal przemianowany na Projekt Artichocke (Karczoch). "Karczoch" rozwijal sie niezwykle dynamicznie - zaangazowane w niego byly sluzby specjalne armii, marynarki, lotnictwa, a nawet FBI. Cel i zakres calego przedsiewziecia zostalwyznaczony w raporcie ze Stycznia 1952 roku, w ktorym padlo zlowieszcze pytanie: ''Czy mozliwe jest sterowanie dzialaniami jednostki do tego stopnia, ze nie zawaha sie ona popelnic czynow sprzecznych z jej wola, a nawet fundamentalnymi prawami natury, takim jak instynkt samozachowawczy?''. Zaczynal sie wyscig ku stworzeniu w pelni sterowalnego zabojcy. Utworzona zostala specjalna grupa operacyjna CIA, ktora mogla, w razie potrzeby, niemal natychmiast znalezc sie w dowolnym punkcie swiata. Grupa ta testowala nowe techniki wyciagania informacji, polegajace na tym, ze przesluchiwana osoba nie pamietala, ze w ogole zostala poddana badaniu. Szeroko stosowano caly szereg substancji narkotycznych, od marihuany poprzez heroine i LSD az po tzw. ''zastrzyki prawdomownosci''. Mimo poczatkowych niepowodzen, CIA lozyla coraz wiecej pieniedzy na tajne badania. 13 Kwietnia 1953 r. powstal nowy program, ktory otrzymal kryptonim *MK - ULTRA* Byl on zakrojony na znacznie wieksza skale niz wszystkie dotychczasowe projekty badawcze CIA w tej dziedzinie. O jego konkretnych dzialaniach wiedziala jedynie waska grupa ludzi ze scislego kierownictwa CIA. Oficjalne dokumenty Agencji okreslaly go mianem ''projektu matki'' w jego ramach funkcionowalo 149 mniejszych, bardziej specjalistycznych podprojektow. Wiele z nich dotyczylo potencjalnego zastosowania nielegalnych narkotykow na polu walki. Inne zajmowaly sie tzw. psychoelektronika. Jeden zas podejmowal proby, zdalnego sterowania ludzkim organizmem". Wszystko to zmierzalo ku temu, by z ludzi podatnych uprzednio praniu mozgu uczynic nieswiadomych swojej roli szpiegow, zabojcow czy sabotazystow.
MK-Ultra - Nielegalne Eksperymenty
CIA powstala w 1947 roku. Zgodnie z prawem nie wolno jej bylo operowac na terenie Stanow Zjednoczonych. Jednak od samego powstania projektu MK-ULTRA, zakaz ten byl systematycznie lamany. Uczestniczacy w badaniach pracownicy CIA poddawali testom nieswiadomych niczego obywateli USA. Prawdopodobnie nigdy juz sie nie dowiemy, jaka byla skala prowadzonych badan. W 1973 roku bowiem Richard Helms, jeden z tworcow programu i wice dyrektor CIA , tuz przed odwolaniem ze stanowiska nakazal zniszczyc wszystkie akta i dokumenty dotyczace projektu MK-ULTRA. Nie udalo sie jednak zlikwidowac wszystkiego. W poznych latach 70. swiatlo dzienne ujrzalo kilka przeoczonych wowczas dokumentow. Uswiadomily one opinii publicznej cynizm najwiekszej agencji wywiadowczej na swiecie. Szczegolnie odrazajacy byl projekt badawczy DR. Harrisa Isabela, kierownika Osrodka Badawczego Toksykomanii przy Public Service Hospital w Lexington, Kentucky. Szpital ten specjalizowal sie w leczeniu ludzi uzaleznionych od narkotykow. Poproszony przez CIA o opracowanie nowych, syntetycznych narkotykow, Isabel zaczol eksperymentowac na pensjonariuszach zamknietego oddzialu. Chcac sie przypodobac swoim zleceniodawca z CIA, faszerowal swoje ''kroliki doswiadczalne'' ogromnymidawkami LSD, meskaliny, marihuany, skopolaminy i innych substancji halucynogennych. W zamian za udzial w eksperymencie, pensionariusze dostawalizastrzyki wysoko gatunkowej morfiny, dawki zalezaly od stopnia zaangazowania. Najgorliwsi dostawali morfine nawet trzy razy dziennie. Zeznajac przed komisja senacka w 1975 roku, Isabel stwierdzil, ze nie widzial nic zdroznego w podawaniu ''twardych'' narkotykow ludziom, ktorych, z racji swojego zawodu mial leczyc. Kiedy tzw. Komisja Rockefellera ujawnila wyniki sledztwa, wzburzenie opinii publicznej bylo tak wielkie, ze CIA wkrotce oglosila zaprzestanie wszelkich tego typu badan. Jednak w 1977r. Victor Marchetti, byly pracownik CIA, poinformowal dziennikarzy, ze prace wcale nie zostaly przerwane.
Implanty w Mozgu
Wedlug Marchettiego twierdzenia CIA, jakoby zaniechano badan nad metodami kontroli umyslow, byly jedynie mydleniem oczu opinii publicznej. Chcac uniknac skandalu, Agencja zaczela publicznie bagatelizowac osiagniecia programu MK-ULTRA, twierdzac, ze nie przyniosl on spodziewanych rezultatow. Rowniez te twierdzenia zostaly poddane watpliwosci przez kolejnego wieloletniego wspolpracownika CIA - Milesa Copelanda. W rozmowie z jednym z dziennikarzy stwierdzil, ze ,,komisja senacka, ktora zajmowala sie ta sprawa, dotarla jednynie do wierzcholka gory lodowej". Inny informator zwiazany ze strukturami wywiadu ujawnil ze po roku 1963 znacznie wzroslo zainteresowanie CIA tak zwana psychoelektronika. Narkohipnoza nie przyniosla oczekiwanych rezultatow. Dr Jose Delgado, neurofiziolog z Yale University School, interesowal sie mozliwosciami elektronicznej stymulacji mozgu. Wszczepiajac do mozgow pacjetow niewielkie czujniki, odkryl on, ze daja mu one ogromna wladze nad badanymi. Za pomoca sterowanego falmi radiowymistymulatora (Stimoceiver) byl on w stanie wywolac u ludzi wiele rodzajow emocji, m. in. wscieklosc, pozadanie i zmeczenie. W 1966 r. Delgado oglosil, ze rezultaty jego badan sklonily go do uznania dosc smialej tezy, iz ''ruchy, emocje i reakcje czlowieka moga byc sterowane elektronicznie''. Dodal, ze wobec tego czlowiek, jak robot, moze byc sterowany przez nacisniecie odpowiedniego guzika. Na zlecenie Biura Badan Morskich, Delgado zajiol sie nastepnie problemem mozliwosci poddania spoleczenstwa procesowi tzw. ''psychocywilizowania''. Poczyniono wielki postep w badaniu wplywu mikrofal na mozg czlowieka. Badajac to zjawisko, doktor Ross Adey z Uniwersytetu Kalifornijskiego dokonal wstrzasajacego odkrycia. Okazalo sie, ze poddajac ochotnikow dzialaniu mikrofal mogl on wplywac na ich fale mozgowe. Inny naukowiec, Allen Frey, posunol sie o krok dalej. Za pomoca fal elektromagnetycznych udalo mu sie bowiem wywolac sen u badanych ludzi, zauwazyl tez, ze mozliwe jest wytwarzanie efektow dzwiekowych - hukow, brzeczenia, syczenia - bezposrednio w glowach ochotnikow. Opierajac sie na badaniach Freya, dr Joseph Sharp stwierdzil, ze za pomoca odpowiednio modulowanych mikrofal mozna przekazac cale slowa wprost do mozgu odbiorcy. Siedzac w polu elektromagnetycznym, Sharp bez trudurozpoznawal slowa transmitowane przez jego wspolpracownika. Odkrycie to mogloby byc wykorzystane przez medycyne, byc moze stanowiloby przelom w leczeniu gluchoty, niestety pod wplywem naciskow ze strony wojska i wywiadu natychmiast utajniono wszystkie dane dotyczace oddzialywania fal elektromagnetycznych na mozg czlowieka.
Fakty, Opinie - Zdalnie Sterowanie
W 1974 r. J.F. Scapitz, naukowiec wspolpracujacy z Departamentem Obrony, wpadl na ''genialny'' pomysl. Uznal, ze trzeba sprobowac powiazac wczesniejsze badania nad hipnoza z projektu MK-ULTRA z osiagnieciami Freya i Sharpa. Scapitz ujol to tak: ''Mozliwe jest przekazywanie slow hipnotyzera wprost do podswiadomosci za pomoca zmodulowanych fal elektromagnetycznych. Przekazywanie takich informacji nie wymaga zadnych technicznych urzadzen odbiorczych ani kodujacych.'' Po raz pierwszy Agenci wywiadu USA zyskali mozliwosc zdalnego ingerowania w umysly ludzi. Zdaniem Scapitza kontak z podswiadomoscia innego czlowieka mogl sie odbywac, o zgrozo, rowniez bez jego wiedzy. Istnieja dowody, ze pod przykrywka programu tzw. Broni Niezabijajacych
( Non Lethal Defence - NLD ) kontynuuje sie badania nad zdalnym sterowaniem umyslem i zachowaniem czlowieka. W 1995 r. pojawila sie propozycja, by dla NLD znalesc zastosowania w walce z przstepczoscia. Ten wspolny program, znany pod nazwa Operacji Pozawojennych, stwarzalby mozliwosci ingerowania wojska w cywilne sfery zycia spolecznego. Jest to niezgodne z konstytucja Stanow Zjednoczonych, dlatego spotkal sie on z oporem niektorych srodowisk. Zwolennicy programu argumentuja natomiast, ze taka bron pozwalalaby skuteczniej wylczyc z gangami narkotykowymi, terorystami i zwyklymi przestepcami. Wielu obywateli USA nieuwaza tego jednak za wystarczajace uzasadnienie. Obawiaja sie, ze upowszechnienie tych technologi moze zagrozic demokracji w ich kraju. Zwazywszy na naduzycia, jakich w przeszlosci dopuscily sie wladze amerykanskie, ich obawy wydaja sie zrozumiale.
Opinie - Grupy Nacisku
Zalozona w Szwecji Miedzynarodowa Siec Przeciwko ''Kontroli Umyslow'' stara sie przekonac ludzi, ze coraz wiecej organizacji wywiadowczych uzywa niezgodnych z podstawowymi prawami czlowieka technik do zdobywania informacji. Wedlug nich, wypadki ingerencji w umysly ludzi mialy miejsce w USA, Niemczech, Szwecji, Danii i Wielkiej Brytanii. Zdaniem czlonkow Grupy, ofiarom wszczepia sie roznego rodzaju przekazniki, elektrody i miniaturowe radioodbiorniki. Dzieki tym urzadzenim mozliwe jest przekazywanie informacji wprost do mozgu, jak rowniez rejestrowanie i analiza jego aktywnosci.
Fakty - Miniaturowe Implanty
Coraz wiecej ludzi utrzymuje, ze nosi w mozgu wszczepione urzadzenia, ktore ingeruja w ich procesy myslowe. W Internecie znalezc mozna caly szereg rentgenowskich zdjec mozgow z widocznymi implantami. Na podstawie cyfrowego obrazu nie sposob jednak stwierdzic, czy zdjecia te sa autentyczne. Niektorzy ludzie np. Robert Naeslund nie maja zadnych watpliwosci, ze stali sie ofiarami jakiegos eksperymentu. ''Przekazniki te, przez swe nieustanne oddzialywanie, zmienily moje zycie w koszmar'' twierdzi Naeslund. Nie ulega watpliwosci, ze mozliwe jest wyprodukowanie miniaturowych implantow. Jane Affleck, dzialajaca w organizacji Wolnosci Informacji (FREEDOM of INFORMATION), zdobyla i ujawnila pochodzacy z 1970 r. dokument NASA, w ktorym znajduje sie zdjecie implantu wielkosci malej monety. Obecnie, dzieki rozwojowi mikroelektroniki, technicznie mozliwe jest wyprodukowanie implantu o grubosci ludzkiego wlosa.
Bio-telemetria zajmuje sie m.in. transmisja danych za pomoca chirurgicznie wszczepionych przekaznikow " - P.M. Persson, Szwedzki Instut Badan.
W 1993 roku, w powaznym amerykanskim czasopismie US DEFENCE NEWS ukazal sie artykul, w ktorym ujawniono, ze naukowcy z bylego ZSRR wspolpracowali z CIA w badaniach nad mozliwosciami kontroli umyslow.
''Pamietajmy, ze to wlasnie wojskowym i CIA zawdzieczamy LSD. Wynalezli LSD, by sterowac ludzmi, a niechcacy podarowali nam wolnosc.''
- John Lennon
